Vandaag een heel bijzonder traject afgesloten. In de 10 jaar dat ik individueel coach en begeleid nog niet eerder ervaren! Wat er gebeurd is? In juli kreeg ik een aanvraag of ik iemand kon helpen die er helemaal ‘door’ zat. Zelfvertrouwen 0,0, helemaal vastgelopen met de opleiding. Gesprekken met leidinggevende en HR leiden tot niets. Dus wat nu? Helpen doe ik graag dus, maar of ik iemand kan helpen weet ik pas na een persoonlijk gesprek. Dus, ja graag! Het eerste gesprek leverde helemaal niets op. Er kwam letterlijk geen woord uit. Even alles laten bezinken want in het bovenkamertje van de coachee gaat toch altijd ‘iets’ lopen. De enige informatie die ik kreeg dat een 2e gesprek heel erg gewenst was. Hier sprak dus vertrouwen uit. Maar ook na dit gesprek, één week later, veranderde er niet veel. Toch zag ik geen aanleiding, en wilde dit eigenlijk ook niet, om de opdracht terug te geven. Het 3e gesprek ging ietsepietsje beter, er kwamen dingen los. Maar nu komt het! Op de 4e afspraak kwam ze mijn praktijk binnenlopen, of bijna huppelen. Huh, was dit dezelfde persoon als? Ik herkende haar niet meer. Ze lachte en begon meteen voordat ik de koffie had ingeschonken te strooien met succesverhalen en ervaringen. Vanmorgen, precies 2 maanden later na onze eerste afspraak hebben wet het traject afgesloten. Resultaat: Geen ziektewet, de opleiding wordt hervat en vooral weer veel plezier en lol in het leven. Ik ben al uitgenodigd voor de borrel na het examen! Bofkont!