Huub Janssen maakt tegenwoordig naam als troubadour van Wanssum. In korte tijd verschenen drie liedjes waarin de voormalige zanger van de in heel Limburg bekende dialectband Ondiep de metamorfose van het landschap rondom zijn geboortedorp bezingt.
Het nieuwste nummer De alde Maaserm is een instrumentale ode aan de schoonheid van dit heringerichte stukje natuur tussen Wanssum en Blitterswijck. De bijbehorende videoclip van Paul Poels zou als promofilmpje van projectbureau Ooijen-Wanssum niet misstaan. Het dorp mag zich gelukkig prijzen met de upgrade van de laagvlakte tussen beide dorpen, luidt ook de strekking van de eerder uitgebrachte liedjes Naor Geijsteren en De rondweg. Al valt er ook een licht kritische ondertoon te beluisteren. „Laat ik voorop stellen dat we er enorm op vooruit zijn gegaan. Sinds de opening van de nieuwe rondweg rijd er veel minder verkeer door het dorp, wat de leefbaarheid zeker ten goede komt. En door het ontsluiten van de oude Maasarm is de kans op natte voeten miniem geworden. Ook in dat opzicht is het veiliger geworden. Toch zie ik ook wat minpuntjes. Ik woon aan de rand van het dorp en wandel graag door de bossen. Maar de mooiste paadjes zijn verdwenen. Je kunt alleen nog via de fietsbrug naar Geijsteren.”
Zijn eigen gemis weegt niet op tegen de talrijke voordelen voor de hele gemeenschap, benadrukt Janssen nogmaals. „Dat melancholische zit er bij mij nog een beetje in. Ik sta veel optimistischer in het leven dan vroeger en het lukt me steeds beter om die vertaalslag ook naar mijn liedjes te maken.”
Feestnummers
Dat de 58-jarige singer-songwriter ooit aan een depressie leed, is aan zijn vroege werk niet te horen. Voor Diep Sjit, voorloper van Ondiep, schreef hij vooral feestnummers. Tot medeoprichter Wim de Koster in 1997 plotseling overleed. Een zware klap voor de hele band. De dood van trompettist Frans Gielen kwam daar veertien jaar later nog eens overheen. „Dat hakte er keihard in. Om het een plek te geven heb ik voor Wim toen Vörbeej geschreven en voor Frans Bèter als oeijt gewest. Elke keer als ik die liedjes zing of hoor, zijn de jongens er weer bij.” Het raakt hem nog steeds. De titel van zijn vorig jaar verschenen solo-album Hoe is ’t nou mit ow, de opvolger van Rust uit 2009, spreekt voor zich. Kort daarna stopte Ondiep ermee. „Het was goed zo. We zaten een beetje op een dood spoor. Eerlijk gezegd mis ik het ook niet echt, spelen in een band. Nu kan ik doen wat ik wil, luisterliedjes maken die dicht bij mezelf staan.”
Gedaantewisseling
Momenteel is het de gedaantewisseling van zijn biotoop die hem inspireert. De vlinder die uit zijn cocon kruipt. Een vierde liedje komt eraan. „Het project is nog niet af. Laatst vroeg ik me af of mijn moeder, die in een verpleeghuis woont, ons oude huis aan de Brugstraat nog zou herkennen als ze er over een jaar een kijkje kon nemen. Dan komt toch de melancholie weer naar boven, ja.“